Dlaczego brytyjski premier Rishi Sunak zwołał wybory, które ma przegrać?

Londyn
CNN
—

Kiedy brytyjski premier Rishi Sunak powiedział: Ogłoszono w środę Po podjęciu przez Wielką Brytanię decyzji o przeprowadzeniu wyborów powszechnych 4 lipca wielu obserwatorów zadawało sobie pytanie: dlaczego teraz?

A konkretnie: dlaczego Premier w ten sposób nawoływał do wyborów? Prawie na pewno przegrana? Sondaże opinii publicznej od miesięcy stawiają Partię Konserwatywną Sunaka za opozycyjną Partią Pracy i w obecnej sytuacji lider labourzystów Keir Starmer jest gotowy nie tylko zdobyć władzę, ale także ogromną większość parlamentarną.

Odpowiedź na to pytanie jest prosta: Lepszego czasu nie będzie. Prawie wszystko, czego próbuje Sunak, zdaje się przynosić odwrotny skutek i nie jest niczym nieuzasadnionym, że jego popularność wśród opinii publicznej pogorszy się przed końcem roku.

Ostatnie dwa dni były dla Sunaka stosunkowo dobre. Wydaje się, że gospodarka zaczyna się ożywiać, Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) aktualizuje swoje prognozy wzrostu w Wielkiej Brytanii, a inflacja wreszcie powraca do poziomu przypominającego normalny.

Mniej więcej przez ostatni tydzień przed ogłoszeniem wyborów nic nie wydarzyło się katastrofalnie. To niska poprzeczka, ale odkąd objął urząd, ma teraz prawdopodobnie najbardziej stabilną podstawę do rozpoczęcia kampanii, jaką kiedykolwiek prowadził lub będzie miał.

Jak powiedział CNN jeden z kluczowych doradców Sunaka:

„Premier objął urząd w obliczu szeregu poważnych wyzwań: inflacji, braku wzrostu i migracji. Pokonanie ich uznał za swoje główne zadanie. We wtorek MFW podniósł kwestię naszych prognoz wzrostu gospodarczego, a wczoraj zaobserwowaliśmy powrót inflacji do normalnego poziomu, a dziś widzimy spadek imigracji w wyniku naszych reform.

Dodał: „Mamy zatem solidne podstawy, aby stwierdzić, że wszystko idzie w dobrym kierunku, a z naszego punktu widzenia jest to najlepszy czas, aby pojechać do kraju i powiedzieć: «To właśnie zrobiliśmy, nasz plan działa.” Jak myślisz, kto ma teraz plan i możliwość podjęcia odważnych działań, aby zapewnić rozwój temu krajowi? Ku bezpieczniejszej przyszłości.

Zgodnie z konstytucją Sunak powinien był rozpisać wybory przed końcem tego roku. Fakt, że do tego tygodnia nie pozwolił swoim przeciwnikom przedstawiać go jako tchórza, bojącego się stanąć twarzą w twarz z opinią publiczną.

Nie pomogło to, że kraj odczuwał potrzebę przeprowadzenia wyborów przez tak długi czas, ani to, że Partia Konserwatywna od wielu lat wydawała się być w złej kondycji.

Ich czas urzędowania nie zaczął się najlepiej. W 2010 roku, po 13 latach rządów laburzystów, David Cameron wygrał wybory powszechne, ale nie zdobył większości w parlamencie. Został zmuszony do utworzenia rządu koalicyjnego z centrowymi Liberalnymi Demokratami.

Mimo przeciwności Cameronowi udało się utrzymać koalicję aż do wyborów w 2015 roku, w których zdobył niespodziewaną większość i zapewnił sobie pierwszy od 1997 roku w pełni konserwatywny rząd.

Uroczystości nie trwały długo. Referendum w sprawie Brexitu w 2016 r. podzieliło jego partię na dwie części i praktycznie uniemożliwiło rządzenie jego czterem (tak, czterem) następcom. Najpierw była Theresa May.

Nieudane przedterminowe wybory i niemożność uchwalenia porozumienia ws. brexitu, ponieważ jej partia nie chciała zakończyć kadencji May, w związku z czym w 2019 r. zastąpił ją Boris Johnson. Johnson stracił większość, gdy ciążyły na nim skandale – w tym związane ze osławionymi nielegalnymi partiami. Na Downing Street w czasie pandemii Covid-19 – został zmuszony do rezygnacji w 2022 roku.

Liz Truss sprawowała swój urząd przez 45 dni, podczas których udało jej się siać spustoszenie gospodarcze na tyle, że funt spadł do najniższego w historii poziomu w stosunku do dolara, wzrosły stopy procentowe i wzrosła inflacja. W końcu torysi zmęczyli się chaosem i wynieśli Sunaka do władzy jako bezpiecznego człowieka.

To, czy tak jest, jest kwestią dyskusji. Pomimo tego, co konserwatywne źródła mogą powiedzieć na temat jego osiągnięć na stanowisku, nie można zaprzeczyć jego słabym wynikom w sondażach.

Jego sztandarowa polityka imigracyjna, polegająca na wysyłaniu nielegalnych imigrantów do Rwandy w celu rozpatrzenia ich wniosków o azyl, kosztowała już miliony, mimo że tylko jedna osoba – dobrowolnie i za to opłacona – odbyła tę podróż.

Wiodący na świecie zakaz palenia, który spowodował ogromne zakłopotanie Sunaka, gdy nie został zatwierdzony przez jego parlamentarzystów, został przełożony ze względu na wybory.

To tylko dwa niedawne przykłady tego, jak źle potoczyły się sprawy Sunaka. Ale najbardziej szkodliwą kwestią wokół niego jest ogólne poczucie, że jest trochę nieudacznikiem i że jego partia nie ufa mu zbytnio. Żadne fakty, liczby ani fragmenty dźwięków nie mogą zmienić tego, że wokół niego unosi się niezaprzeczalna woń porażki. Poczucie, że coś jest nieuniknione, jest w polityce silne i dla Sunaka porażka wydaje się nieunikniona.

Oczywiście, tak nie jest. Istnieje możliwość, że sondaże będą wprowadzać w błąd i istnieje możliwość, że kampania konserwatystów zakończy się sukcesem.

Traktują to osobiście: jasny wybór między przywódcą Partii Pracy Starmerem a Sunakiem. Konserwatyści twierdzą, że Starmerowi nie można ufać w kwestii bezpieczeństwa narodowego, jest pozbawionym zasad oportunistą i nie ma planu.

Być może teraz jest najlepszy moment, aby przekazać tę wiadomość do domu. Partia Pracy będzie musiała spieszyć się ze swoim manifestem, co nieuchronnie spotka się z krytyką komentatorów. Im dłużej Sunak czeka, tym więcej czasu Partia Pracy ma na uporządkowanie domu.

Sunak odziedziczył chaos, nikt nie może temu zaprzeczyć. W tej chwili wydaje się mało prawdopodobne, że uprzątnie bałagan na tyle, aby dać konserwatystom kolejną kadencję. Biorąc jednak pod uwagę skalę stojącego przed nim zadania, warto wykorzystać ten rzadki okres dobrych wieści i nadziei na najlepsze.