„Epoka cyfrowa kanibalizuje nas” — The Hollywood Reporter

(w środku) prezes SAG-AFTRA Fran Drescher i główny negocjator Duncan Crabtree-Irlandia

Frasera Harrisona/Getty Images

Historia stojąca za największym związkiem zawodowym w Hollywood wzywającym do pierwszego strajku od czterech dekad zaczyna nabierać ostrości.

Czwartkowa decyzja SAG-AFTRA o zarządzeniu strajku przez około 160 000 członków – od gwiazd Hollywood po aktorów drugoplanowych – przeszła do historii, tworząc pierwszy podwójny strajk zarówno wykonawców, jak i pisarzy od 1960 roku. To kwota, którą stracili pisarze, odkąd Gildia Scenarzystów Ameryki wycofała się z własnych negocjacji pracowniczych.

Gdy dym zaczął się rozjaśniać w czwartek, prezes związku Fran Tresher oraz główny negocjator i krajowy dyrektor zarządzający Duncan Crabtree-Ireland omówili w wywiadzie, w jaki sposób dotarli do tego punktu i jaka jest stawka. Po konferencji prasowej SAG-AFTRA obaj przemówili Reporter z Hollywood Kwestie, które związek i Sojusz Producentów Filmowych i Telewizyjnych uzgodniły podczas negocjacji, tematy, które je podzieliły i dlaczego Drescher uważa, że ​​„cały świat nas obserwuje”.

Pod koniec czerwca obaj wysłaliście wideo do członków SAG-AFTRA, w którym powiedzieliście, że negocjacje były jak dotąd „bardzo produktywne”. Co zmieniło się w sali negocjacyjnej od tamtego czasu do teraz?

Fran Drescher: Cóż, sprawdzenie rzeczywistości, ponieważ było wcześnie i myśleliśmy, że robimy postępy w kwestiach pobocznych. Ale kiedy próbowaliśmy wejść w spiralę tego, co było naszym zmartwieniem, zaczęliśmy być naćpani. Zaczynamy dostrzegać, że istnieje dziwny opór przed przyjęciem naszej prośby o zmianę umowy, aby dostosować się do obecnego modelu biznesowego, szanować wkład naszych członków, a więc to, co zrobili w 2020 r., ale co muszą, aby stworzyć inflację dzisiaj i przez następne trzy lata. A to tylko wierzchołek góry lodowej. Ale wiesz, stało się jasne, że był duży opór i niechęć, jakbyśmy nie mieli prawa dostać tego, na co zasłużyliśmy. Nie jesteśmy głównymi współtwórcami tej branży. Jesteśmy w jakiś sposób podporządkowani i nieważni. Z drugiej strony padały oświadczenia, że ​​cały czas piszemy na białych tablicach, aby przypominać nam, że ci ludzie się przedstawiają. To nie jest dobre.

O czym myślisz w tym momencie? Jakie problemy wciąż napotykasz na AMPTP?

Skarbnik: Myślę, że cały świat obserwuje nas teraz, gdy ludzie w całym życiu są zastępowani przez roboty. A oczy świata iz pewnością robotnicy w tym kraju obserwują to, co się tutaj dzieje. Stawianie barier wokół sztucznej inteligencji ma kluczowe znaczenie, ponieważ pozbawi ludzi pracy. To już pozbawia naszych członków pracy, to szaleństwo. Co robisz Czemu to robić? Bo tak jest trochę taniej albo trochę prościej, ale to nierozsądne. Jeśli robisz to z narażeniem życia ludzi… każdy ma prawo do pracy. Zobaczyłem małą skrzynkę biegającą po Santa Monica z dostawami i moje serce pękło, ponieważ pomyślałem: „To facet, który zarobił pieniądze na rowerze”. Dlaczego ktoś miałby zostać zwolniony? Co jest z nimi nie tak? To jest nienormalne.

Crabtree-Irlandia: Tak, zdaniem Fran, bezpieczeństwo sztucznej inteligencji to ważna kwestia, co do której wciąż się nie zgadzamy. Ponadto podwyżki dotyczą tylko podstawowej płacy minimalnej: ich propozycja wymagałaby, aby nasi członkowie pracowali więcej w 2023 r. niż w 2020 r. w realnych dolarach, i to trwałoby przez cały okres obowiązywania umowy. To nie tak. To naprawdę oburzające, że firmy oczekują tego od naszych członków. Ponadto Fran mówi, że nastąpiła diametralna zmiana w modelu biznesowym w branży. Mieliśmy bardzo rozsądną propozycję rozwiązania tego problemu poprzez pobieranie niewielkiego procenta przychodów z subskrypcji ze streamingu. Firmy odmówiły zaangażowania się w to i odmówiły dyskusji na ten temat przez cały okres negocjacji. Przez 35 dni nie było żadnej poważnej dyskusji, mimo że powiedzieliśmy im, że jest to najwyższy priorytet. Tak więc zaangażowanie, jakiego można oczekiwać od kogoś, kto próbuje zawrzeć umowę, tak naprawdę nie istnieje.

Gdzie wszyscy doszliście do porozumienia z AMPTP, doszliście do wstępnych umów?

Crabtree-Irlandia: To znaczy, jest wiele rzeczy, w których się zgadzamy. Przykład [is] Zgodzili się na plan włączenia dnia Martina Luthera Kinga i czerwcowego dnia jako świąt w naszej umowie. Wiesz, Dzień Martina Luthera Kinga powinien być świętem dawno temu i cieszę się, że w przeszłości w końcu zrezygnowali z sprzeciwu wobec tej propozycji. Mamy kilka innych postanowień, które zawierają wstępne umowy dotyczące aspektów niektórych propozycji. Na przykład mamy kilka wstępnych kontraktów dotyczących niektórych aspektów odlewania taśm i tym podobnych rzeczy. Ale są duże, ważne części, w których się nie zgadzamy. Weźmy, na przykład, całą pracę, którą wykonaliśmy w ramach naszego projektu castingu do self-tape — nastąpił duży postęp, z wyjątkiem ich ciągłego nalegania, aby był to w zasadzie system grzecznościowy. Nalegają na klauzulę, która mówi, że nie podlega żadnej reklamacji ani arbitrażowi, co oznacza, że ​​nie ma sposobu, aby ją wyegzekwować, i dlatego zgadzają się na samoprzylepną obronę, która jest bardziej jak życzenie i nadzieja niż rzeczywista obietnica. To naprawdę nie daje rady.

Skąd SAG pozyskał rozmowy? gdzie powiedziałeś „Cóż, możemy pójść na kompromis w tej konkretnej sprawie”?

Crabtree-Irlandia: Cóż, wycofaliśmy wiele naszych propozycji. Na przykład kinowy film miał plan dodania dodatkowej rekompensaty do kinowych reedycji, które później miałyby zostać ponownie wydane po całym początkowym okresie. I tak się dzieje, i przynosi to dużo pieniędzy, a jeśli nasi członkowie biorą udział w którymś z tych programów, czują, że powinni otrzymać za to rekompensatę. Studia odmówiły i chcąc posunąć sprawy do przodu, wycofaliśmy się z projektu. To przykład tego, jak poszliśmy w kierunku wielu propozycji. Ale najwyraźniej te posunięcia w ich kierunku nie zostały tak naprawdę docenione ani nie zareagowały.

Skarbnik: A uzyskanie przedłużenia o 12 dni jest bezprecedensowe w tym związku. Zrobiliśmy to w dobrej wierze; Nie wrócili z niczym. Oszukali nas, mówiąc, że powinni promować swoje letnie filmy jeszcze przez 12 dni. Weszli za zamknięte drzwi. Ciągle odwoływali nasze spotkania z nimi. To było naprawdę zarówno inspirujące, jak i przygnębiające.

Ostatnie pytanie: Podwójny strajk w tej branży będzie miał daleko idące konsekwencje dla wielu pracowników firmy, którzy nie uczestniczą w negocjacjach kontraktowych. Jakie jest twoje przesłanie dla osób, które nie są członkami SAG-AFTRA i zostaną dotknięte podwójnym uderzeniem?

Skarbnik: Zaufaj mi, dlatego zrobiliśmy rozszerzenie. Bo to bardzo na nas wpływa. Mamy współczucie dla wszystkich i zdajemy sobie sprawę, do czego to doprowadzi. Wielu Amerykanów oszczędza nie więcej niż 500 dolarów. Ale jak możemy kontynuować porozumienie, które jest tak lekceważące i lekceważące? Żadna praca nie jest w tym kierunku [group] Musi się poruszać w tym kraju. Ktoś musi wytyczyć granicę i pociągnąć za sobą każdą inną siłę roboczą, a my jesteśmy najlepsi i często najbardziej podejrzani, ponieważ należymy do elity. Ludzie tacy jak ty zmuszają nas do mówienia o tych skargach, które zdarzają się wszędzie. Porozmawiamy z tobą. I służymy celowi wykraczającemu poza nasze własne interesy. Ponieważ to, co dzieje się tutaj, co dzieje się teraz, będzie miało oddźwięk. Jego macki dosięgną wszystkich zakątków ziemi.

To jest bardzo, bardzo ważne. Era cyfrowa kanibalizuje nas. Przejmuje kontrolę bez jakiegokolwiek myślenia lub zaawansowanego myślenia – nic i wymyka się spod kontroli. Podczas gdy teraz płaczą z biedy, widzą tylko perspektywę pieniędzy i wyceny przyszłości swojego biznesu. Nikt nas nie pytał, czy będzie lepiej. Widzimy, jak każdy program jest skrócony do sześciu odcinków — i to jest teraz jeden sezon? Przepraszam, kiedy to zrobiłem niania, zrobiliśmy 28 odcinków, przewidując gałki oczne i dolary reklamowe oraz długowieczność. Cóż, tak już nie jest. Duża wygrana to passa trwająca cztery lata, a większość z nich ma trzy lata sukcesów, w przeciwnym razie zostaną wciągnięci do pierwszej dziesiątki. Jak zarabiać na tym? Jak zarabiasz na życie robiąc to? Większość z nich to podróżujący aktorzy, którzy ciężko pracują, próbując zapewnić jedzenie na stole, spłacić kredyt hipoteczny i posłać swoje dzieci do szkoły. To szaleństwo, że są tak niewrażliwi na ludzi, że doskonalą swój kunszt. Czym oni są bez nas?

Crabtree-Irlandia: Wspomniałeś o podwójnym uderzeniu. Ostatni raz SAG lub AFTRA i Gildia Scenarzystów strajkowały jednocześnie w 1960 roku. To właśnie ten strajk doprowadził do ustanowienia planu zdrowotnego, planu emerytalnego, a zwłaszcza pozostałości. Czasami więc takie strajki stają się konieczne w celu ochrony podstawowych potrzeb naszych członków. Dlatego tam jesteśmy.

Ten wywiad został zredagowany pod kątem długości i jasności.