Torebka z kina w Atlancie, zagubiona przez 65 lat, wróciła do zrozpaczonej rodziny

Aktualności

przez Nikki Mascully Rorty

Portfel zagubiony w 1958 roku znalazł się w nieoczekiwanych miejscach ponad sześćdziesiąt lat później – za ścianą łazienki historycznej sali kinowej w Atlancie, w dawnej szafie.

„To był portal w czasie” – powiedział Chris Escobar, właściciel Plaza Theatre Powiedział CNN.

Ponieważ 84-letnie kino jest najstarsze w mieście, Escobar znalazł wiele fajerwerków z przeszłości, takich jak stare butelki po alkoholu i wystawy popcornu, ale „przepełnione historią” portfolio to zupełnie nowy poziom – stwierdził.

Jak podało CNN, w zakurzonym portfelu znajdowały się czarno-białe zdjęcia rodzinne, los na loterię, w którym można było wygrać nowego, błyszczącego Chevroleta z 1959 r. oraz karty ubezpieczeniowe.

Były też karty kredytowe do nieistniejących już lokalnych sklepów Davison i Rich oraz rachunki za 10 galonów benzyny za jedyne 3,26 dolara. Według Atlanta News First (ANF).

Jednak według CNN największym odkryciem w portfelu było nazwisko Floya Culbretha widniejące na prawie jazdy.

„Kiedy zdaliśmy sobie sprawę, że tego brakowało w rodzinie prawdziwych ludzi, którzy mieszkali w tej okolicy od 65 lat, wyobraźmy sobie, że moglibyśmy ich znaleźć” – powiedział stacji Escobar.

Escobar i jego żona, „internetowy detektyw” Nicole, szybko znaleźli nekrolog męża Culbreth, Roya, a media społecznościowe ostatecznie doprowadziły ich do córki pary, 71-letniej Thei Chamberlain, która mieszkała niecałe 20 minut od Plaza Theatre. Powiedział AFP.

„Szczerze mówiąc, utrata rzeczy nie była dla matki zaskoczeniem” – powiedziała zszokowana córka Culbreth placówce swojej matki, która zmarła ponad 10 lat temu.

Chamberlain powiedział CNN, że Culbreth był „June Cleaver” i nauczycielem w szkółce niedzielnej, który był bardzo zaangażowany w pomaganie osobom z porażeniem mózgowym, dla którego rodzina organizuje coroczny turniej golfowy.

Dodała, że ​​odkrycie dawno zaginionego artefaktu „było bardzo wzruszające”. „Powróciła powódź wspomnień i to w pewnym sensie sprowadziło ją z powrotem”.

Dzieci, wnuki i prawnuki Culbrith poszły do ​​teatru, aby odebrać jej torebkę.

Obserwowanie swoich 5- i 7-letnich wnuków przeglądających przedmioty w torebce prababci było dla Chamberlaina „wyjątkowym momentem”.

„Wiedzieli, że należy to docenić”.